اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی چیست؟

Blog Article

همه ما فراز و نشیب های خود را داریم، اما با اختلال دوقطبی (که زمانی به عنوان افسردگی شیدایی یا اختلال شیدایی- افسردگی شناخته می شد) این اوج ها و دره ها شدیدتر هستند. اختلال دوقطبی باعث تغییرات جدی در خلق و خو، انرژی، تفکر و رفتار می شود - از اوج شیدایی در یک افراطی، به پایین ترین حد افسردگی از سوی دیگر. چرخه های اختلال دوقطبی بیش از یک خلق خوب یا بد زودگذر، روزها، هفته ها یا ماه ها طول می کشد. و بر خلاف نوسانات خلقی معمولی، تغییرات خلقی اختلال دوقطبی آنقدر شدید است که می تواند در عملکرد شغلی یا مدرسه شما اختلال ایجاد کند، به روابط شما آسیب برساند و توانایی شما را برای عملکرد در زندگی روزمره مختل کند.

در طول یک دوره شیدایی، ممکن است به طور ناگهانی شغل خود را رها کنید، مبالغ هنگفتی از کارت های اعتباری دریافت کنید، یا پس از دو ساعت خواب احساس آرامش کنید. در طول یک دوره افسردگی، ممکن است آنقدر خسته باشید که نمی توانید از رختخواب بیرون بیایید، و پر از خود بیزاری و ناامیدی از بیکاری و بدهکاری باشید.

علل اختلال دوقطبی به طور کامل شناخته نشده است، اما اغلب به نظر می رسد که ارثی باشد. اولین دوره شیدایی یا افسردگی اختلال دوقطبی معمولاً در سال های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی رخ می دهد. علائم می تواند ظریف و گیج کننده باشد. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نادیده گرفته می شوند یا به اشتباه تشخیص داده می شوند که منجر به رنج غیرضروری می شود.

از آنجایی که اختلال دوقطبی بدون درمان تشدید می شود، مهم است که علائم و نشانه ها را یاد بگیرید. شناخت مشکل اولین قدم برای احساس بهتر و برگرداندن زندگی به مسیر درست است.

افسانه ها و حقایق در مورد اختلال دوقطبی

علائم اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی می تواند در افراد مختلف بسیار متفاوت به نظر برسد. علائم می توانند به طور گسترده ای از نظر الگو، شدت و فراوانی متفاوت باشند. برخی افراد بیشتر مستعد ابتلا به شیدایی یا افسردگی هستند، در حالی که برخی دیگر به طور مساوی بین این دو نوع قسمت تغییر می کنند. برخی دچار اختلالات خلقی مکرر می شوند، در حالی که برخی دیگر تنها در طول عمر خود این اختلالات را تجربه می کنند.

چهار نوع اپیزود خلقی در اختلال دوقطبی وجود دارد: مانیا، هیپومانیا، افسردگی و دوره های مختلط. هر نوع اپیزود خلقی اختلال دوقطبی مجموعه ای از علائم منحصر به فرد دارد.

علائم شیدایی

در مرحله شیدایی اختلال دوقطبی، تجربه احساس افزایش انرژی، خلاقیت و سرخوشی رایج است. اگر در حال تجربه یک دوره شیدایی هستید، ممکن است یک مایل در دقیقه صحبت کنید، خیلی کم بخوابید و بیش فعال باشید. همچنین ممکن است احساس کنید که قادر مطلق، شکست ناپذیر هستید یا برای عظمت مقدر شده اید.

اما در حالی که شیدایی در ابتدا احساس خوبی دارد، تمایل دارد که از کنترل خارج شود. ممکن است در طول یک دوره شیدایی بی پروا رفتار کنید: برای مثال، پس انداز خود را قمار کنید ، درگیر فعالیت جنسی نامناسب شوید، یا سرمایه گذاری های تجاری احمقانه انجام دهید. همچنین ممکن است عصبانی، تحریک‌پذیر و پرخاشگر شوید – دعوا می‌کنید، وقتی دیگران از برنامه‌های شما پیروی نمی‌کنند سرزنش می‌کنید و هر کسی را که از رفتار شما انتقاد می‌کند سرزنش می‌کنید. برخی افراد حتی دچار توهم می شوند یا شروع به شنیدن صدا می کنند.

علائم و نشانه های رایج شیدایی عبارتند از:

• احساس غیرمعمول "بالا" و خوش بینانه یا بسیار تحریک پذیر.


• باورهای غیر واقعی و بزرگ در مورد توانایی ها یا قدرت های فرد.


• خواب بسیار کم، اما احساس بسیار پرانرژی.


• آنقدر تند صحبت می کنند که دیگران نمی توانند ادامه دهند.


• افکار مسابقه ای؛ پرش سریع از یک ایده به ایده دیگر


• بسیار حواس پرتی، قادر به تمرکز نیست.


• اختلال در قضاوت و تکانشگری.


• بی پروا بدون فکر کردن به عواقب آن عمل کنید.


• هذیان و توهم (در موارد شدید).

علائم هیپومانیا

هیپومانیا شکل کمتر شدید شیدایی است. در حالت هیپومانیک، احتمالاً احساس سرخوشی، پرانرژی و بهره‌وری خواهید داشت، اما همچنان می‌توانید بدون از دست دادن ارتباط با واقعیت، به زندگی روزمره خود ادامه دهید. برای دیگران، ممکن است به نظر برسد که شما فقط در حالت غیرعادی خوبی هستید. با این حال، هیپومانیا می تواند منجر به تصمیمات بدی شود که به روابط، شغل و شهرت شما آسیب می رساند. علاوه بر این، هیپومانیا اغلب به شیدایی تمام عیار تشدید می شود یا یک دوره افسردگی اساسی به دنبال دارد.

علائم افسردگی دوقطبی

در گذشته، افسردگی دوقطبی با افسردگی معمولی همراه بود ، اما تحقیقات فزاینده ای نشان می دهد که تفاوت های قابل توجهی بین این دو وجود دارد، به خصوص در مورد درمان های توصیه شده.

اکثر افراد مبتلا به افسردگی دوقطبی با داروهای ضد افسردگی کمک نمی کنند . در واقع، این خطر وجود دارد که داروهای ضدافسردگی می توانند اختلال دوقطبی را بدتر کنند - باعث ایجاد شیدایی یا هیپومانیا، ایجاد چرخش سریع بین حالات خلقی، یا تداخل با سایر داروهای تثبیت کننده خلق و خو می شود.

علیرغم شباهت های زیاد، علائم خاصی در افسردگی دوقطبی بیشتر از افسردگی معمولی است. به عنوان مثال، افسردگی دوقطبی بیشتر شامل تحریک پذیری، احساس گناه، نوسانات خلقی غیرقابل پیش بینی و احساس بی قراری است. با افسردگی دوقطبی، ممکن است به آرامی حرکت کنید و صحبت کنید، زیاد بخوابید و وزن اضافه کنید. علاوه بر این، احتمال ابتلا به افسردگی روان پریشی - وضعیتی که در آن ارتباط با واقعیت را از دست می دهید - و مشکلات عمده ای در کار و عملکرد اجتماعی در شما بیشتر است.

علائم رایج افسردگی دوقطبی عبارتند از:

• احساس ناامیدی، غمگینی یا پوچی.


• تحریک پذیری.


• ناتوانی در تجربه لذت.


• خستگی یا از دست دادن انرژی.


• سستی جسمی و روحی.


• تغییر اشتها یا وزن


• مشکلات خواب


• مشکلات تمرکز و حافظه.


• احساس بی ارزشی یا گناه.


• افکار مرگ یا خودکشی.

علائم یک قسمت مختلط

یک دوره مختلط اختلال دوقطبی علائم هر دو شیدایی یا هیپومانیا و افسردگی را نشان می دهد. علائم رایج یک دوره مختلط عبارتند از افسردگی همراه با بی قراری، تحریک پذیری، اضطراب، بی خوابی، حواس پرتی، و افکار مسابقه ای. این ترکیبی از انرژی بالا و خلق و خوی پایین به ویژه خطر خودکشی را افزایش می دهد.

Report this page